အပျိုကြီးရဲ့အထူးလက်ဆောင်

ကျမ မသီသီမြင့် အသက်သုံးဆယ့် ငါးရှိပြီ။ကျမရန်ကုန်ကိုရောက်လာ တယ်။ဇာတိကတော့အညာက၊အညာသူဆိုပြီးမဲမဲသဲသဲ မဟုတ်ဘူး။ အသားတော့ဖြူယုံမကဝင်းတယ်။ လှလားလို့မေးရင်တော့ရွာမှာတော့ ကွမ်းတောင်ကိုင်စာရင်းမဝင်ပေမယ့်ရွက် ကြမ်းရေကြိုအဆင့်ပေါ့။အ သားဖွေးယုံလေးထိန်းထားနိုင်တယ်။ပြောစရာအပြစ်ကတော့နို့သေး တာတစ်ခုပဲ။

ဒီအသက်အရွယ် အထိ အပျိုကြီးဘဝနှင့်နေခဲ့တာ။ဘာစိတ် မှတော့မရှိခဲ့ဘူး၊ခုဒီအရွယ်ရောက်မှ ကျမစိတ်ကတမျိုးကိုဖြစ်လာတယ်။ဖြစ်ပုံကဒီ လို။မောင်လေးကရန် ကုန်မှာအိမ်ထောင်ကျတယ်။သူတို့ကတိုက်ခန်းငှားနေကြတာ။သူ တို့မှာသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ကျ မတူမလေးပေါ့၊ကျမတို့ရဲ့အသဲ လေးလေ။တနှစ်နီးနီးရှိပြီ၊အဲဒီက နေပြီးတော့ကျမကိုရန်ကုန်ကိုခေါ် တယ်။ဘာလို့ခေါ်လဲဆိုရင် သူနိုင်ငံ ခြားသွားရမယ့်ရက်နီးလာလို့တဲ့။ သူ့သမီးနှင့်သူ့မိန်းမကိုထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချလို့ဆိုတော့ကျမလိုက်သွား ရတယ်။ ရွာမှာ အမေနဲ့ညီမကိုထား ခဲ့ရတယ်။အဲဒီမှာကျမကသူတို့နေတဲ့မြို့ကိုလိုက်လာရတဲ့အခါသူတို့ တိုက်ခန်းကHallခန်း၊ငှားနေတာ လဲ ဖြစ်လေတော့ အခန်းတွေကန့်မထားဘူး လိုက်ကာခန်းဆီးလေးပဲကာထား တယ်။

ကျမလည်းခန်းဆီးရှေ့အိမ် ရှေ့မှာပဲအိပ်ရ တယ်။ကျမမောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ခါနီးတော့အမရှိနေ တာတောင်မရှောင်ဘူးရှင့်။ညဆိုသူ တို့လိုးသံတဖတ်ဖတ်နှင့်ကျမ ယောက်မကလည်းတအားညည်းတယ်။ အမှန်ဆိုရွာမှာမကြားဖူးတဲ့အရာ တွေ၊အစကတော့ရှက်တာပေါ့၊ အသံကြားတိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် အမြဲဖြစ်ရသည်။။ သူတို့လုပ်ရင်ကြားရတဲ့အသံတွေက ဒါမျိုးမကြားဖူးတဲ့ကျမအတွက် တော့တမျိုးကြီးပဲရှင့်။ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်သံတွေလည်းကြားရတယ်။ အမှန်ဆိုရင်ကျမရှိတော့မောင်လေး ရှောင်ရမှာ၊ဒါပေမယ့်သူနိုင်ငံခြား သွားရ တော့မယ်ဆိုတော့ရိက္ခာယူ သည့်သဘောလားမသိပေ။။ 

 ကျမအိပ်နေပြီဆိုပြီး လိုးကြသည်။တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်သံ ကြားရသည်။ ကျမကချက်ချင်းအိပ် ပျော်တတ်တဲ့လူမျိုးမဟုတ်တော့ သူတို့ကမသိပဲလုပ်ကြတာ ကျမစိတ်ထဲတစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးတဲ့ခံ စားမှု့တွေ ဖြစ်နေမိတယ်။အသံတွေ ကြားပြီးကျမအဖုတ်ဆိုလည်းစိုရွှဲ နေသည်မှာအမြဲတစေလိုဖြစ်နေ သည်။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမစိတ်တွေ ဖောက်ပြန်နေမိတယ်။တကယ်ကိုမယိုးမယွစိတ်တွေဖြစ်နေတယ်၊အဲဒီ စိတ်သာဖြစ်တာလင်ကျတော့မယူ ချင်ဘူး၊လင်ယူ သားမွေးဒုက္ခတွေကိုမခံနိုင်ပါ။စိတ်ပါလာတိုင်းကိုယ့်ဟာကိုပွတ်မိလာသည်။သို့သော်အား မရပေ။မောင်လေးမရှိတော့ယောင်းမနှင့် အတူအိပ်နေရသည်။လွတ်လပ်မှု့လည်းမရှိပေ။ယောင်းမသိ၍အရိုအသေတန်မည်ကိုလည်းစိုးရိမ်ရ သည်မဟုတ်ပါလား။ ကျမလဲ ယောင်းမဆီရောက်နေသည်မှာတလပြည့်တော့မည်၊အလုပ်က မယ်မယ်ရရမရှိ၊ကလေးထိန်းထ မင်းချက်ရုံသာဖြစ်တော့ကျမ လည်းအလုပ်မရှိလျှင်မနေတတ်လေရာ၊အလုပ်တစ်ခုလုပ်ရန်ကြိုးစားရ တော့သည်။ “ယောင်းမရေ နင့်ယောက်ျားလုပ်စာ ကနင်တို့မိသားစုအတွက်ပေါ့၊ငါလဲ အမေတို့ကိုထောက်ပံ့ဖို့တစ်ခုခုလုပ် ရမယ်” “ယောင်းမ ရယ်၊ဒီမှာကဘယ်အလုပ် ရှိလို့လဲ” “ဒီလိုပဲအရင်ကရွာမှာငါကွမ်းယာ ရောင်းခဲ့တာပဲ၊အဲဒီဟာပြန်လုပ်မယ်” “ယောင်းမဟိုရှေ့က တိုက်တွေပြန် ပြင်မှာတဲ့လူတွေရောက်လာကြ တယ်” “အေးငါလဲမြင်တယ်။အလုပ်သမား တွေလဲရောက်လာကြတယ်” “အင်း တွေ့တယ်မိသားစုသုံးလေး ဦးပဲ” “အဲဒီလူလောက်နဲ့တော့မဟုတ် လောက်ဘူး၊အများကြီးလာကြမှာ” “အင်းဟုတ်လောက် တယ်” “အဲဒါယောင်းမချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့် လိုက်ရင်အဆင်ပြေမှာပဲ” “အေးမဆိုးဘူး၊မနက်ဖြန်ပဲဖွင့်မယ်” မသီချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့် ရန်နေရာကို ရှင်းလင်းလိုက်သည်။ ဆိုင်ဆောက် ရန်အလုပ်သမားများကိုအထူးရှာ ရန်မလိုပဲအသစ်ရောက်နေသော အလုပ်သမားမိန်းမကိုသွားပြောရာ လက်သမားများကချက်ချင်းလိုက် လာကြပြီးဆိုင်ခုံလုပ်ပေးသည်။ 

အလုပ်သမားမိန်းမများ ကစပ်စုကြ သည်။မိမိအပျိုကြီးမှန်းသိပြီး “အပျိုကြီးကခွင်ရှာတာတော်လိုက် တာ” “ဟင်ဘာလို့လဲ” “ကျမတို့အလုပ်သမားက ခြောက် ဆယ်လောက်ရှိတယ်။ဆရာအပါအ ဝင်ကွမ်းစားကြတာလေ၊ဆိုင်ကနီး တော့ဒီဆိုင်ပဲအားပေးကြမှာ” “ဟုတ်လား” မသီအားတက်သွားသည်။ “ဆရာ ကအဝေးကြီးကွမ်းဝယ်ထွက် တာမကြိုက်ဘူး၊သူကထွက်ဝယ်ခိုင်း မှသွားရဲကြတာ” “လာပို့ပေးရင်ကောင်းမယ်” “ငါးရာ ဖိုးအထက်ပို့ပေးမယ်ဟေ့” “အဆင်ပြေတာပေါ့” “ဆရာဆီပို့ရင်သတိထားပေါ့” “ဘာလို့ သူကလူပျိုလေ၊ဟီး ဆဲတာနဲ့ကြုံမှာစိုး လို့” “သူကဆဲသလား” “ဆဲတာပေါ့” “နင်တို့တွေပြန်မပြောဘူးလား” “ဘယ်ပြောရမလဲ၊သူဆဲတာကလဲ ရယ်ရတယ်” “ဟမ် ဆဲတာကရီရတယ်ဟုတ်လား” “မနာအောင်ဆဲတာ” “ဘယ်လိုဆဲတာလဲ” “ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ” “အယ်” ဆိုင်ဖွင့်ပြီးနှစ်ရက် ခန့်အထိသူတို့ဆရာနှင့်မတွေ့ရပေ။သို့သော်အခန်း တခန်းရှင်းလင်းနေသည်ကိုတွေ့ရ သည်။ထိုကြောင့်စပ်စုကြည့်ရပြန် သည်။ “နင်တို့ဟိုအခန်းဘာလို့ရှင်းတာလဲ” “မန်နေဂျာဆရာရဲ့ရုံးခန်းလေ” “သူဌေးကမလာဘူးလား” “ဆရာလားသူကအလုပ်ပိုများ တယ်”မန်နေဂျာဆိုတာလဲဆရာ့ညီလေ” တဖြေးဖြေးနှင့်အလုပ်သမားမိန်းမ များနှင့်ရင်းနီးလာသည်၊ထိုအလုပ် သမား မိန်းကလေးထဲတွင်သွက် သွက်လက်လက်နဲ့တစ်ယောက်ပါ သည်။စကားပြောလျှင်ညစ်တီးညစ် ပတ်ပြောသည်။ “ဟေ့ကောင် မ အခုမှဈေးသွားတာ လား” “ဟုတ်ပါ့အပျိုကြီး မနေ့ညကငါ ယောက်ျားကြောင့်မအိပ်ရဘူး” “ဟင် နင့်ယောက်ျားမူးနေလို့ လား” “ဟုတ်တယ် မူးပြီးမပြီးတော့ဘူး” “ရစ်နေလို့လား” “ရစ်တာမဟုတ်ဘူးအပျိုကြီးရေ၊ ဘုတာ၊ဘုတာ” “အမ် ဘာလဲဘု တာ” “အဝှာလုပ်တာ” “အယ် ဒီကောင်မတော့” “ဟုတ်တယ်၊မနေ့ညကတော့တပြား သောက်လို့ပုံမှန်ပဲ၊တလုံးသာ သောက်ရင် မှောက်ရော” “အယ်” “ကျမယောက်ျားကတပြားတန်လေ””ပေါက်ပေါက်ရှာရှာပြောတော့မယ် နင်ဈေးနောက်ကျနေပြီသွားတော့” အဲဒီကောင်မကိုမနည်းနှင်ထုတ် လိုက်ရသည်။

မဟုတ်ရင်ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောတော့မည်။ မောင်လေးမရှိတာ့အသံတွေမကြားရတော့ပေမယ့်ဒီလိုမျိုးကိစ္စတွေပြန်ကြားရတော့ စိတ်ကပြန်ကြွလာသည်။ ဆိုင်ပြန်ရောင်းနေ တုန်းကားတစ်စီး ဝင်လာပြီးလူတစ်ယောက်ဆင်းလာ ကာရုံးခန်းဆီသို့သွားသည်ကိုတွေ့ လိုက်ရသည်။အလုပ်သမားခေါင်း ဆောင်များလည်းနောက်ကလိုက် သွားကြရာမန်နေဂျာဆိုသူရောက်လာမှန်းသိလိုက်သည်။ ခနနေပြီးအလုပ်ထဲကိုသွားကြသည်။ အလုပ်သမားများလည်းလိုက်ကြ ပြီးနာရီဝက်ခန့်ကြာသော်ပြန်ဆင်း လာသည်။ခပ်ဝေးဝေးဖြစ်နေ၍သေ ချာကြည့်၍မရပေ၊စပ် စုချင်လာ သည်။ထိုအချိန်တွင်အလုပ်သမား တစ်ယောက်၏မိန်းမကကွမ်းတစ် ထောင်ဖိုးလာမှာရာယာထားလိုက် မည်ဟု ပြောလိုက်သော်လည်းရုံး ခန်းကိုလာပို့ရန်ပြောသွားသဖြင့်ရုံး ခန်းဆီသို့သွားပို့ရသည်။စပ်စုချင် သည်နှင့်အတော်ပင်ဖြစ်သည်။ ကျမကွမ်းသွားပို့သောအချိန်မှာထိုလူဖုန်းဆက်နေသည်။ထို့ကြောင့်မသီအထဲဝင်မသွားသေးပဲအခန်းဝကနေစောင့်နားထောင်နေ လိုက်သည်။ထိုဆရာဆိုသူကဖုန်းဆက်သူအား ဆဲနေသည်။ “အေး ဟုတ်တယ်လီးပဲ၊အဲလောက် ငတ်ပြတ်နေရင်မင်းတို့မိန်းမ ဟာ တွေလှီးပြီးယူလာခဲ့ပါလား” မသီကျောချမ်းသွားရသည်။ 

“ငါလိုးတွေသောက်လုပ်ကျလက် ကျောမတင်းဘူး၊ဟိုဟာမျိုး ကျခြေ ဖျားပါထောက်တယ်” ဘာတွေတော့မသိပေ၊ပြောနေတာ ကတော့တော်တော်ဒေါသထွက်ပြီး ဆဲနေပုံပါပဲ ဖုန်းဆက် ပြီးတော့စာရင်းစာအုပ်ကို ကောက်ကိုင်ပြီးကြည့်နေချိန်မသီရုံး ခန်းအထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။ “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ” “ဟိုလေ ကွမ်းယာလာပို့တာ” “အော ၊ဟုတ်ကဲ့ထားခဲ့လေအမ” မသီကွမ်းယာကိုထားပြီးသုတ်သုတ်နဲ့ပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။ ထိုသူကအ သား မဖြူသော်လည်းညိုသည့် ဘက်မရောက်၊နေလောင်သလိုဖြစ်နေသည့်မျက်နှာနဲ့ရုပ်ကမချောသော် လည်းယောက်ျားပီပီသသနှင့် ဖြစ် သည်။နှုတ်ခမ်းမွှေးများရိတ်ထား ပေမယ့်အနည်းငယ်စိမ်းနေသည်ဟု ထင်သည်။တစ်ခါတစ်ခါလည်း သူ့အကိုဖြစ်သူသူဌေး လာတတ် သည်။သူဌေးလာလျှင်လဲနာရီဝက် ခန့်သာနေတတ်သည်ကိုမသီသတိထားမိသည်။သူ့အကိုရောက်သည့်အချိန်တော့မ သီကိုကွမ်းလာမပို့ခိုင်း တတ်ပေ။ ဒီလိုနဲ့ကွမ်းယာပို့ရင်းရင်းနီးလာ သည်။သူ့နာမည်ကကိုမိုးမြင့်။မသီထက်ငယ်သည်။မသီ စကားပြောရဲလာသည်။

တနေ့တော့ မသီစပ်စုကြည့်သည်။ “ကိုမိုးမြင့်တို့ကပြောတော့လဲပညာ တတ်ပြောတာကလဲကြမ်း လိုက်တာ” “ဟုတ်တယ်ဗျ။ကျနော်အုပ်ချုပ်နေတဲ့သူတွေကပညာတတ်တွေမှမ ဟုတ်တာ။ ကြမ်းကြမ်းလေးပြောမှအဆင်ပြေ တယ်၊တော် တန်ရုံပြောရင်ပန်းနဲ့ပေါက်သ လောက်ပဲထင်နေကြတာ” “မသီတော့ကျတော့နားထောင်ရ တာတမျိုးကြီးဖြစ်နေ တာပေါ့” “ခင်များကမိန်းကလေးလေ၊ပြီး တော့အပျိုကြီး၊ကျနော်တို့အလုပ် မှာကယောက်ျားလေးတွေလေ၊ဒီလို ပြောမှမသာ တွေကရတာ၊ယောက် ကျားလေးရှိတဲ့နေရာကဒီလိုပါပဲ၊ ဟိုကိစ္စတော့နည်းနည်းပါတာပေါ့” “အမလေးဒီလိုကြီးလား” “ဟုတ် တယ်” ကျမလည်းအားနေရင်သူ့ဆီကွမ်း ယာသွားပို့တယ်။သူကပိုက်ဆံပေး ပါတယ်။ကျမကအလကားကျွေး လည်းမစားပါ။ ထို့ကြောင့်ပင် “ကိုမိုးမြင့်ကျမဆေးခပ်ထားမှာ ကြောက်လို့လား” “ကျနော်ကဆေးမတိုးဘူး၊ခင်များ ဆေးခပ်လဲခင်များပဲခံရ မှာ” “အမလေးမခပ်ရဲပါဘူးရှင်” တကယ်တော့သူ့အလုပ်သမားများ လာရောက်ကွမ်းဝယ်ကြ၍သာ ဆိုင်ကရောင်းရသည်။ 

ထို့ကြောင့် သူတို့ကိုကျေးဇူးတင်၍အလကား ကျွေးခြင်းဖြစ်သည်။ ကွမ်းယာဆိုင်ဖွင့်ထားတာဆိုတော့ လဲယောက်ျားလေးတွေ လာကြတာ ပေါ့။အပျိုကြီးဆိုတော့လဲရိသဲ့သဲ့ တော့အလုပ်ခံရတယ်။လွန်လာတဲ့အခါကျမလဲအော်ပစ်တယ်။ အဲဒီလိုလူတွေမရောင်းရလဲနေပါစေ ပေါ့။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမကွမ်းယာ ဆိုင်လေးရောင်းကောင်းလာတယ်။ ပိုက်ဆံလေးစုမိလာ တာပေါ့ တနေ့ကိုမိုးမြင့်ဆီကိုကွမ်းယာသွား ပို့ရင်း “အပျိုကြီးဟိုနေ့ကရန်ဖြစ်နေတာ ကြားလိုက်တယ်” “ဒီလိုပဲလေ” “ဟိုက မူးရူးပြီးတစ်ခုခုလုပ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “လုပ်လို့ရမလား၊ပြန်ချမှာပေါ့” ကျမလည်းအညာသူပီပီပြန်ပြော လိုက်တယ်။ “ခင်များဘော်ဒီနှင့်ဗျာပြန်လုပ်လို့ ဘယ်လွယ်မလဲ” “အမယ်လူကပိန်ပေမယ့်အားရှိ တယ်” “လက်တဖက်နှင့်ဆွဲရမ်းလိုက်ရင် တောင်လွင့်ထွက်သွားမယ့်ပုံကများ” “လူများအထင်သေးလို့၊ရှင်တို့လို ဘီယာဖောဖောနေသူမှတ်နေလား” “ဟောဗျာဘီယာ ဖောလားဘာလား သိရအောင်ခင်များကိုလက်တဖက် နှင့်တွန်းလှဲလို့ရတယ်” “အံမယ်ရမယ်ထင်လို့လား” ကိုမိုးမြင့်ထလာပြီး ကျမလက်ကိုတ ချက်ကိုင်လိုက်ကာ “ရုန်းကြည့်လိုက်လေ” မည်သို့မျှရုန်းမရပေ။ရုန်းရင်းပင် သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားသည်။ 

 သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်ပြီးကျမဖင်ကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ထောက်မိပြန်သည်။ “အာလွှတ်တော့ကိုမိုးမြင့်၊လူတွေ မြင်မယ်” “ဘာမှမစိုးရိမ် နဲ့ကျနော့်ရုံးခန်းကလူမမြင်ရပါဘူးဗျာ” လူမြင်မှာပဲစိုးရိမ်မိသည်။ကျမစိတ် တွေတမျိုးကြီးဖြစ်သွားရသည်။ကို မိုးမြင့်ကျမ အပေါ်မရိုးသားမှန်းသိ သွားရသည်။သို့သော်ကျမစိတ်မဆိုး မိပေ။နောက်နေ့တွေလဲကွမ်းယာ သွားပို့မြဲပါ။တနေ့ကိုမိုးမြင့်အလုပ် သမားတွေကိုပိုက်ဆံရှင်းသည်ကို တွေ့သည်။ATMကဒ်ကိုမြင်လိုက် ပြီးကျမလည်းပိုက်ဆံကိုစုကာATM ကဒ်ထဲထည့်ထား လျှင်ကောင်းမည် ဟုတွေးလိုက်သည်။ “ကိုမိုးမြင့်ATM ကဒ်လုပ်ရတာလွယ်လား” “လွယ်ပါတယ်၊တချို့ဘဏ်ကစောင့် ရတယ်၊ တချို့ဘဏ်ကတစ်ခါတည်း လုပ်ပေးတယ်” “ကျမလဲATMကဒ်လုပ်ချင်တာ” “မြို့ထဲမှာလုပ်ရမှာပဲ၊ဒီမှာစက်တွေ ပဲရှိပြီး၊ဘဏ် မှမရှိတာ” “ကျမဘဏ်ကိုသွားရမှာလား” “ဟုတ်တယ်၊လူကိုယ်တိုင်သွားရ မယ်” “ငွေစုရင်ကော” “ငွေကလွှဲပေးလို့ရတယ် လေ” “ဟုတ်လားကျမလဲATMကဒ်လုပ် ချင်တယ်” “မြို့ထဲသွားလုပ်လေ” “ကျမမြို့ထဲမသွားတတ်ဘူး” “အဲဒါဆိုရင်ကျနော် မနက်ဖြန်ဘဏ်သွားမှာ၊လိုက်ခဲ့လေ” “မနက်ဖြန်ကိုမိုးမြင့်သွားမယ့်အချိန် ပြော၊ကျမလိုက်မယ်” “လိုက်ခဲ့လေ” “ကျမဒီ ကတော့မလိုက်ရဲဘူး၊လမ်း ထိပ်ကစောင့်မယ်” “ပြီးရော” ညကျတော့ယောင်းမကို “ယောင်းမ ငါငွေစုစာအုပ်လုပ်မလို့ မြို့ ထဲခနသွားမယ်၊ဆိုင်ခနစောင့် ပေး” “ဘဏ်တွေကကြာတယ်နှော်” “အေးယောင်းမပြီးတာနှင့်ပြန်လာခဲ့မယ်” “အင်းယောင်းမ” မနက်ကျတော့ရှစ်နာရီလောက်ကျမလမ်းထိပ်ကိုထွက်တယ်၊ကိုမိုးမြင့် ဆီဖုန်းဆက်တော့ကိုမိုးမြင့်ကသူ လာနေပြီပြောတယ်။ နာရီဝက် လောက်နောက်ကျပြီးမှရောက်လာ တယ်။ကျမဗိုက်ထဲမနက်ကစားထားတာကရစ်နေပြီ။ကားပေါ်ရောက် ပြီးလမ်းတ ဝက်လောက်မှဝမ်းက သွားချင်လာတယ် “ကိုမိုးမြင့်ဒီနားလက်ဖက်ရည်ဆိုင် လေးဘာလေးရှိလား” “ဒီနားမှာလက်ဖက်ရည်ဆိုင် မရှိဘူး လေ၊ဘာလုပ်မလို့လဲ” “ကျမဗိုက်နာလာလို့” “ဟောဗျာ”ကျနော်တနေရာရပ်ပေးမယ်။ “အာလမ်းမကြီးမှာ” “ကြံကြံဖန်ဖန် ခင်များကလည်း လမ်းမကြီးပေါ်ရပ်မလား” ကိုမိုးမြင့်ကကားမောင်းရင်းဟို ကြည့်ဒီကြည့် နှင့်မောင်းပြီးဟိုတယ်တစ်ခုကိုတွေ့ပြီးဝင်ရပ်လိုက်တယ်။

ဟိုတယ်ကကောင်လေးတစ်ယောက် ထွက်လာတယ်။ “ညီလေးဒီအမ ကိုအခန်းအရင်လိုက် ပြလိုက်ပါ။ငါReceptionသွား လိုက်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့အကို” ကျမလည်းကောက်လေးနောက်ကို လိုက် သွားလိုက်တယ်။ကောင်လေး ကအခန်းကိုပြတော့ “ရပြီမောင်လေး” ကောင်လေးကိုပြောပြီးအခန်းထဲဝင် ကာအိမ်သာခန်းထဲ ဝင်ရတယ်။ အိမ်သာတက်ပြီးမှပေါ့ပါးသွားတယ်။အားလုံးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးအ ခန်းထဲဝင်လာတော့ကိုမိုးမြင့်ကို တွေ့ရပြီး “ဟင်ကိုမိုးမြင့်ဒီအခန်းထဲရောက်နေ ပါလား” “ဟုတ်တယ်လေ ခင်များအိမ်သာ တက်တာ အခန်းငှားလိုက်ရတယ်” “ဟော့ တော်” “ငှားပြီးမှတော့မထူးဘူးခနနေဦး မယ်” “အော် အမ်” ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။ “ကိုမိုးမြင့်အခန်းကတနေ့လုံးငှားရတာလား” “မဟုတ်ဘူးလေးနာရီပဲ” “အော” “လာဗျာ မသီ” “ဟင်ဘာလုပ်မလို့လဲ” “ဟိုတယ်ရောက်မှတော့ခနနားပြီးမှ သွားကြမယ်” “ကိုမိုးမြင့်နားရင်နားလေ” “လာပါဗျာ” ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုအိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ် တော့တယ် “ကိုမိုးမြင့်မဖြစ်ဘူးနှော်” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “အာ ကိုမိုးမြင့်နှော်” “လာပါမသီရာ” ကိုမိုးမြင့်ကကျမကိုပွေ့ချီပြီးကု တင် ပေါ်ခေါ်သွားကာပက်လက်လှဲချ လိုက်တယ်။ကျမရင်ထဲစိုးရိမ်ထိတ် လန့်ခြင်းတဝက်ရင်ခုန်ခြင်းတဝက် နဲ့ပေါ့။ကျမတွေး လိုက်ပြီဒီအခြေအ နေရောက်မှတော့ကျမအဘုခံရ တော့မည်ကိုပေါ့ အိပ်ရာထဲကိုမိုးမြင့်ကဘေးကအိပ် ပြီးကျမကိုဖက်ထား တယ်။ပေါင်တ ချောင်းတောင်တင်ထားတယ်။ခက် တာကသူ့ဟာကြီးကကျမပေါင်ကို လာထောက်နေတယ်။ကြက်သီးတွေ ထ ပြီးအာတွေခြောက်လာတယ်။ 

“အပျိုကြီး ကြောက်နေတာလား” “အာကြောက်တာပေါ့တစ်ခုခုဖြစ် သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “မဖြစ်ရပါဘူး” “ဖြစ်ရင် တာဝန်ယူရမှာ” “အင်းယူမယ်၊ဖြစ်လဲမဖြစ်စေရဘူး” ကျမဘာမှဆက်မပြောတာ့ပေ။ဒီ ကိစ္စမျိုးကိုကြုံဖူးချင်တာတော့ရှိပေ မယ့်ကိုယ်ဝန်ရသွားတာမျိုးကိုမလို ချင်။လင်လဲမလိုချင်ပေ။ ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုနမ်းသည်။အစက တော့ပါးပြင်မှနဖူး၊အဲဒီအထိ ကျမ ငြိမ်ခံနိုင်သည်။ထိုမှတဆင့်လည် ပင်းရောက်လာသောအခါကျမလုံးဝမခံနိုင်ပေ။ယားလည်းယားသည်။ ကျမစိတ်က ပါလာသည်။ဤတ လောကျမစိတ်တွေဖောက်ပြားနေသည်ကိုတော့ကျမဝန်ခံပါရစေ။ တဖြေးဖြေးနှင့်ကိုမိုးမြင့်ကကျမအဝတ်ကို ချွတ်ရန်ကြံစည်လာပြီး အကျၤၤီနောက်ကျောဇက်အားဆွဲချ သည်။နောက်တော့ဘရာချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်တော့သည်။အကျၤၤီ ကိုမတင် တော့ကျမရှက်သည်။ကျမနို့ပိန် သေးသေးပြားကပ်ကပ်ကိုဘရာစီယာနှင့်ကြီးချင်ယောင်ဆောင်ထား သည်မဟုတ်ပါ လား။သတိရပြီးအ တင်းဆွဲအုပ်ဖုံးသော်လည်းမရတော့ ပေ။နို့ပိန်လေးပေါ်လာသည်။ ထိုနို့ပိန်လေးကိုပင်ကိုမိုးမြင့်ကတ ပြွတ်ပြွတ်စို့သည်။ ကျမနို့စို့မခံဖူးပေ။ယခုလိုနို့စို့ခံရ သည့်အခါကြက်သီးမွှေးညှင်းထရုံ မက ပိပိလည်းစိုရွဲသွားတော့သည်။ အတွင်းခံတို့စိုလောက်ပြီကိုမိုးမြင့်ကကျမဝတ်ထားသောထမီစကပ်အ ကွဲကြောင်းထဲလက်ထည့် ပြီးကျမ အဖုတ်ကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီအ ပေါ်ကနေပြီးလက်နှင့်ပွတ်လေရာ “အာကိုမိုးမြင့်မလုပ်နဲ့တော့” အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်ထိစိုလာ ၍ကျမကပြောလိုက်သည်။ 

ကိုမိုးမြင့်ကအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်သည်။ကျွတ်သွားသော ဘောင်းဘီကိုကု တင်ခြေရင်းကိုပစ် လိုက်သည်။ “မသီ “ “ဟင်” ကျမအသံတုန်ပြီးထူးလိုက်သည်။ “လုံချည်ညစ်ပတ်သွားမှာစိုးလို့မို့ ချွတ် လိုက်မယ်နှော်” ကျမဘာမှပြန်မပြောသေးခင်စကပ်ဇက်ကိုဆွဲချပြီးစကပ်ကိုချွတ်ပြန် သည်။ကျမစကပ်ကိုဖိထားလျှင်ပြဲ မည် စိုး၍ခါးကြွပေးလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်ကိုမိုးမြင့်ကကျမပေါင် ကြားဝင်လာပြီးဒူးထောက်ထိုင်ကာသူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးကျမအဖုတ်ကို သေချာကြည့်လေရာ “အာမကြည့်နဲ့လေကိုမိုးမြင့်” “မသီဟာလေးကတော်တော်သေး တာပဲ” မသီတကယ်ရှက်သည်။နို့သေးယုံမ ကအဖုတ်လေးပါ သေးသည်။တအုံ လုံးလက်သုံးလုံးခန့်သာရှိသည်။အလို့မခံဖူးသေးသဖြင့်ပိပိအကွဲ ကြောင်းကပူးပြီးကပ်နေသည်။ “ကိုမိုးမြင့်မ လုပ်ချင်နေတော့၊ ပေါက်ကရတွေပြောမနေနဲ့ကျမ ရှက်တယ်” “ဒါမျိုးမှကြိုက်တာ” ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးကိုကိုင်ပြီးအကွဲ ကြောင်းတလျောက်ချော်ထိုးထိုး လေရာအရည်တွေထွက်ပြီးချော ကာအစေ့ကိုထိလေသည်။တခါမျှဤသို့မခံစားဖူးပေ။လူက ကော့ပြီးအပေါ်တက်လာသည်။မသီရှက် သွားရတယ်။သူကမသီနို့ကိုလျှာ ဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့လိုက် တော့မသီနို့သီးခေါင်းလေး ကချွန် လာသလိုနို့တအုံလုံးကြက်သီးဖု တွေထသွားရပြန်တယ်။ကျင်တက် တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူအထိအတွေ့ ရဲ့ခံစားမှု့ရသတ မျိုးကိုခံစားလိုက်ရ ပြန်တယ်။အလိုလိုညည်းမိတယ်။ 

 “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးး” “အာကျမ မနေတတ်ဘူး၊တော်ပြီ” ကိုမိုးမြင့်ကကျမနို့သီးခေါင်းဖျား လေးကိုလျှာ နှင့်ထိုးမွှေပြီး ယက်လိုက်နို့အုံတစ်ခုလုံးကိုစို့လိုက် နဲ့လုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့မသီ တစ်ယောက်အော်ညည်းသံများ ထွက်၍ပင် လာသည်။ ကိုမိုးမြင့်ရဲ့လက်ကမသီရဲ့ပိပိအ ပေါ်ကနေအုပ်ကာပွတ်ပေးလေ တော့မသီတွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီးပိပိတအုံလုံးစိုသွား သလိုခံစားလိုက်ရ ပြီးရင်ထဲသိမ့်သိမ့်တုန်သွားရသည်။ အပေါ်မှပွတ်ရုံမကအကွဲကြောင်းတ လျောက်တဖြေးဖြေးပွတ်ပေးရာပိပိ တအုံလုံးကြွတက်လာလေသလား ထင်မှတ်ရအောင်ဖောင်းကြွလာခဲ့ သည်။အကွဲကြောင်းအလျောက်စုံ ဆန်လှုပ်ရှားပြီး နောက်မှာအကွဲ ကြောင်းအပေါ်နားအစေ့နာရာနား ကိုလက်ခလယ်ဖြင့်ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်လေရာ “အာ့!အင်း ဟင်းးဟင်းးး” မိမိလုပ်ဖူးသော်လည်း ယခုအထိအတွေ့နှင့်မတူပေ၊စိတ် တို့ချက်ချင်းထကြွလာသည်။မျက်လုံးစုံမှိတ်အော်ညည်းမိသည်။ ထိုစဉ်မှာပင်ကိုမိုးမြင့်သည်မသီနှုတ် ခမ်းအားစုပ်နမ်းလေရာမသီလည်း စိတ်ပါလာပြီးပြန်လည်စုပ်နမ်း လိုက်တော့သည်။တ ဖြေးဖြေးနှင့် မသီကာမစိတ်ကိုတ ဖြေးဖြေးထကြွလာအောင်လုပ် ဆောင်ပေးခြင်းကြောင့်မသီ၏ ကာမစိတ်တို့အထွဋ်အထိပ် သို့ ရောက်ရှိလုနီးနီးဖြစ်လာသည်။ ထိုသို့ဖြစ်နေစဉ်မှာပင်ကိုမိုးမြင့် ကရပ်ပစ်လိုက်သည်။ မသီမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်စဉ် ကို မိုးမြင့်ကအဝတ်တွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ မျက်လုံးကအလိုအလျောက်ပင် ကိုမိုးမြင့်၏ ပေါင်ကြားနေရာ ကိုကြည့်စဉ်မှာ ၍ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးအားတွေ့လိုက်ရသည်။ အပြင်တွင်ဤမျှကြီးမည်ဟုထင် မှတ်မထားသောလီး သည်ငါးမတ် လုံးမျှမကနိုင်ပေ။အရှည်သည် လည်းခြောက်လက်မစွန်းစွန်းရှိ လောက်သည်။ ကိုမိုးမြင့်က မသီလက်ကိုကိုင်ပြီးလီးပေါ်တင် ပေးရာမသီလည်းအယောင်ယောင် အမှားမှားပင်ကိုင်ထားမိသည်။အထိအတွေ့မှာ တခြားသောနေရာများ နှင့်မတူပေ။ပူနွေးနွေးကလေးနှင့်တ မျိုးလေးဖြစ်ရသည်။မသီလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးလက်ကိုလီးအရင်းထိ ဆွဲချလိုက်ရာနီရဲသောထိပ်ဖူး ကြီးကပေါ်လာကာဒစ်ကကားကား ကြီးဖြစ်နေသည်။ကြက်သီးထမိရသည်။ဤမျှကြီးမည်ဟုထင် မထား မိခဲ့ပေ။ 

“ဘယ်လိုလဲမသီ” “အကြီးကြီးပဲနှော်” “ပုံမှန်လောက်ပါပဲမသီရယ်” “ကျမကအရမ်းကြီးနေသလားလို့” “မ သီကအပြင်မှာမတွေ့ဖူးဘူးလား” “မတွေ့ဖူးဘူး” “အဖုတ်ကိုနမ်းပေးမယ်” “အာမလုပ်နဲ့” “မသီကြိုက်သွားမှာပါ” “အာ” မ သီရှက်သွားရပြန်သည်။အမှန် တော့အနမ်းခံကြည့်ချင်ခဲ့သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကပေါင်ကြားကိုဝင်ကာ မျက်နှာအပ်တော့မသိစိတ်၏လှုံ့ ဆော်မှု့ကြောင့်မသီပေါင်ကိုဟလိုက်မိသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင်ပြီးစိုရွှဲနေသောမိမိပိပိအားလျှာနှင့် အပြားလိုက်ယက်လိုက်သောအခါ “အားးး! “အားးး လူကတုန်ယင်သွားသည်၊ပူနွေးစို စွတ်သောလျှာကအကွဲကြောင်းတ လျောက်ထိထိမိမိယက်သွားချေ သည်။ထိုနောက်လျှာဖျားကပူးကပ်နေသောနှတ်ခမ်းနှစ်လွှာအကွဲ ကြောင်းတလျောက်တိုးဝင် လာပြီး နှုတ်ခမ်းသားများအားပွတ်ဆွဲသွား ပြန်သည်။ “အားးးအီးးဟီးးဟီးးး” ခါးကလေပေါ်ကြွသွားသည်။ပိပိတို့ မော့ဖောင်းလာသည်။လက်ကအိပ် ရာခင်းကိုသာတင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် မိတော့သည်၊ “အာ့! အင်းးဟင်းးးဟင်းးးရှီးးရှီးး” တရှီးရှီးနဲ့အရမ်းကောင်းနေသည်။ အစေ့ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးတပြွတ် ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်။ 

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့အိုးးရှီးးရှီးးးအိုးးအားး” “အား အားးရှီးးရှီးးးအားကျမ ကျမ ပြီးတော့မယ် အားရှီးး ရှီးးး အားး” တကယ်ပါဒီလိုပြီးသောအရာသာ မျိုးမတွေ့ဖူးသေးသောမသီအဖို့ စိတ်ကကျေနပ်မိတော့သည်၊မသီ ကြိုက် သွားတာကိုတော့ဝန်ခံပါ သည်။ “ကိုမိုးမြင့် အဝှာလေ၊အဝှာလုပ်ရင် အကာအကွယ်နဲ့လုပ်ပေးပါနှော်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ကျနော်ခန ကကွန်ဒွန်ယူလာခဲ့တယ်” ကိုမိုးမြင့်ကကွန်ဒွန်ဆိုတာကြီးကိုပြ ပြီးကိုဖောက်ကာ သူ့ရဲ့မာနေတဲ့လီးပေါ်စွပ်ချလိုက် သည်။ထို နောက်နောက်ထပ်အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုဖောက်ပြီးစွပ်ထားသော ကွန်ဒုံးပေါ်မှာသုပ်လိမ်းလိုက်သည် “ကိုမိုးမြင့်ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်” “အင်းပါမသီ” ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကြားဝင် ပြီးပိပိအဝကိုဂျေထပ်သုပ်ပြီးလီးတဲ့ကာတဖြေးဖြေးနှင့်ဖိသွင်းလိုက် သည် “ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ ဖြေးဖြေးနည်းနည်းနာတယ်” တဝက်တောင်မဝင်သေးပေ၊ နာတယ်ပြောပြီးမသီကညှစ်ထား သည်။ 

“စိတ်လျှော့ထားမသီ” “ဘယ်လိုလျှော့ထားရမှာလဲ” ကိုမိုးမြင့်ကလည်းမသီကိုစို့ပြီးမသီပိပိထဲကိုဖိထည့်လိုက်ရာ လီးကတင်း ကြပ်ကြပ်ဆို့ဆို့ကြီးဝင် လာပြီးပိပိအတွင်းသားများကနာ ကျင်နေတာကြောင့်ကိုမိုးမြင့်ကို ပြောလိုက်မိသည်။ ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ” “အာ့! နာတယ်ကိုမိုးမြင့်စူးပြီးအောင့်နေ တာပဲ.ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” လီးကိုတဆုံးအထိသွင်းပြီးမသီရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ရင်းတ ဖြေးဖြေးဖိချလိုက်သည်။။ကျပ်ကျပ် တည်းတည်းပိပိလေးကိုကိုမြင့်လီးကထိုးခွဲပြီးဝင်လာတယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဗြိ ဗျစ်” “အာ့!အီးး အားးး” မသီအသည်းအသန်အော်လိုက်ရ သည်။အဖုတ်တခုလုံးမီးစနှင့်ထိုး သလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော်ကာမစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ ခြင်းကြောင့်လားမသိပေ။ခနတာမျှ သာနာပြီးကောင်းလာသည်။မသီကကကိုမိုးမြင့်အနမ်းကို ဖက်၍တုန့်ပြန်မိသည်။ ကိုမိုးမြင့် နှုတ်ခမ်းလွှာကြားထဲလျှာထိုးထည့်လိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကစုပ်ဆွဲယူ သည်။ကိုမိုးမြင့်လျှာကိုမသီကပြန် စုပ်ဆွဲသည်။ မ သီစိတ်တို့မတရား ထန်လာသည်။ကိုမိုးမြင့်ကတဖတ် ဖတ်နှင့်လိုးမှကိုမိုးမြင့်ကိုလွှတ်လိုက်သည်၊ စိတ်တို့ထန်ပြီးအဖုတ်ထဲမှပိပိ နံရံတို့လှုပ်ရှားကာညှစ်သကဲ့သို့ဖြစ်လာ သည်။မသီစိတ်ထန်ပြီးမိမိနို့ကိုပွတ် ကာညည်းတော့သည်။လီးဝင်သံကတဇွိတဗြိဗြိမြည် လာသည်။ ပေါင်ချင်းထိကပ်သံတဖန်းဖန်းကြားလာရသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင် ပြီးအပေါ်စီးကစိုက်ချလိုးတော့ သည်။လီးဝင်ချက်နက်သည်။ တချက်တချက်အောင့်သည်။ သိုသော်ခံရကောင်းလှသည်။ “ဗျစ်!ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းး” “အာ့! အိုးးအာ့ရှီးးရှီးးးးရှီးးး” စိတ်ကမနေနိုင်၍အစေ့ကိုပွတ်လိုက် သေးသည်။အရမ်းကိုကောင်းနေ သည်။ကာမအရသာသည်ထိုသို့ရှိ ခြင်းကြောင့်တချို့သောမိန်းမများအရိုက်ခံပြီးလင်ယောက်ျားကို ပေါင်းနေကြမှန်းသိတော့သည်။ မသီကြာကြာပင်အလိုးခံချင် လာ သည်။မိုးမြင့်ပြီးသွားမှာပင်စိုးရိမ်မိသည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမြင့်ကမျက်စိစုံမှိတ်၍တချက် ချင်းဆောင့်လိုး သည်။ပိပိနှုတ်ခမ်းသားအတွင်းသို့လိပ်ဝင်သွားသလားမှတ်ရသည်။ 

ဒစ်ကားကြီးကနှုတ်ခမ်းသားအား ဆွဲယူသွားလိုက်၊ပြန်ထုတ် လာလိုက်ပုံစံဖြစ်သည်။အတွင်းသားတို့အီ ဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသည်။ မသီအားမရပေ။ကိုမိုးမြင့်ကိုဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းအား ပြန်စုပ်လိုက် သည်။ဒူးထောက်၍လိုးနေသောကို မိုးမြင့်ညောင်းလာဟန်ရှိသည်။ “ပုံစံပြောင်းရအောင်မသီ” “ဟုတ် ဘယ်လို လုပ်မလဲ” “ကုန်းပေးပါလားမသီ” “ဟုတ်” ကုန်း၍ခံသည်ကိုကြားဖူးသည်။ အောင့်သည်ဟုလည်းကြားဖူးသည်၊ထိုအချိန်တွင် အောင့်ရင်လည်း အောင့်စေတော့ဟုသဘောထား လိုက်သည်၊ကိုမိုးမြင့်ခိုင်းသောပုံစံ မျိုးကိုမှန်း၍ကုန်းလိုက်သည်။ ကိုမိုးမြင့် ကမသီခါးကိုဖိ၍ခွက် ခိုင်းသည်၊ထိုသို့ခါးခွက်လျှင်ပိပိနှုတ် ခမ်းသားတို့နောက်ပစ်ထွက်မည်ကို သိသည်၊လီးကပိပိနှုတ်ခမ်းကြား တရစ်ရစ်နဲ့တိုးဝင်လာသည်။အဆုံးထိမရောက်ခင်ပင်နည်းနည်းအောင့် သည်။သို့သော်မသီအောင့် အည်းသည်းခံလိုက်သည်။ အဆုံးထိဝင်သွားမှကိုမိုးမြင့်ကပြန်ဆွဲထုတ် ပြီးဖြေးဖြေးချင်းသွင်းထုတ်လုပ် သည်။တဖြေးဖြေးနှင့်အရသာတွေ့လာသည်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်…ဖတ် ဖတ်” “အာ့ အင်းးဟင်းးးဟင်း” ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီးတချက်ချင်းဆောင့် လာသည်။တင်သားများကိုပွတ်ပေး ပြီးဆုပ်ကိုင်ကာဆောင့်လိုးလာသည်။ပုံစံမတူသောအရသာကိုရရှိုပြန် သည်။လီးကပိုဝင်သလိုခံစားရသည် တဖတ်ဖတ်တ ဖွတ်ဖွတ်နှင့်အသံ ထွက်သလိုမသီညည်းမိရပြန်သည်။ “ဖွတ်ဘွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်းး” “အင်းးဟင်းးးဟင်းးးအာ့..ရှီးးအား” ဆောင့် ချက်တို့ပိုမြန်လာပြီးနောက် မသီမှာ တအာ့အာ့တရှီးးရှီး အော်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။ မသီပြီးသွားပြီးမကြာမှီပင်ကိုမိုးမြင့် နည်းနည်းပိုကြမ်းလာပြီးလီးကိုဆွဲထုတ်သွားသည်။ထိုနောက်လီးမှအ စွပ်အားဖြုတ်ကာအမှိုက်ပုံးထဲသွား ထည့်ပြီးရေချိုးခန်းဝင် သွားသည်။ ရေချိုးခန်းမှထွက်လာပြီးကုတင် ပေါ်တက်လာကာ “မသီ နာသွားလား” “နာတာပေါ့၊အောင့်နေတာပဲ” ” နောက်ရက် မှသက်သာသွားမှာ” “အင်း” ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုသူ့ဖက်လှည့်ကာ နို့ကိုစို့ပြန်သည်။ “ကိုမိုးမြင့်မသီနို့တွေလဲနာနေပြီ” “ဟုတ်လား” “မသီကျနော်ယက်ပေးတာကောင်း လား” “အင်းကောင်းတယ်” “နောက်တစ်ခါလာရင်ရှယ်လုပ်ပေး မယ်မသီ” “အင်း” မသီမငြင်းမိတော့ပေ၊မသီကြိုက် သွားသည်ပဲလေ။ 

“မသီကျနော့်ကိုစုပ်ပေးပါလား” “နောက်အခေါက်မှစုပ်ပေးမယ်၊ ခု ကဘဏ်ကိုသွားရအုံးမယ်၊နောက် ကျရင်ယောင်းမကကလေးနဲ့ဈေး ရောင်းရတာအဆင်ပြေမှာမဟုတ် ဘူး” “စတိလေးသာစုပ် ပေး” “အင်းစုပ်ပေးမယ်” မသီအိပ်ရာကထပြီးကိုမိုးမြင့်လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်လီးက ပျော့နေရာကနေပြန်မာလာ သဖြင့် ရပ်လိုက်သည်။တော်ကြာနောက်တ ကြိမ်ထပ်လုပ်လျှင်မသီခံနိုင်မည်မ ဟုတ်ပေ။ထို့ကြောင့် “ကိုမိုးမြင့်သွားရအောင် နှော်” “ခနလေးစုပ်ပါဦး မသီ” “နောက်ကျမှကိုမိုးမြင့်ကျေနပ် အောင်စုပ်ပေးတော့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ” မသီအိပ်ရာကထပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပြီး အဝတ်များပြန်ဝတ်သည်။ ကိုမိုးမြင့် ကအဝတ်ပြီးပြီဖြစ်၍မသီကိုဘရာ ချိတ် တတ်ပေးပြီးအကျႌဇက်ကိုဆွဲတင်ပေးသည်။ ထို့နောက်အခန်းအပြင်ကိုထွက်ခဲ့ပြီး ကိုမိုးမြင့်ကားပေါ်သွားထိုင်နေလိုက် သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကိုဟိုတယ်ဝန်ထမ်း ကမှတ်ပုံတင်လာပေးရာယူလိုက်ပြီး ဘဏ်ရှိရာဆီသို့မောင်းထွက်ခဲ့လိုက် သည်။ဘဏ်ကစာအုပ်ရ ပြီးနောက်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။မသီကိုလမ်း ထိပ်တွင်ချပေးရန်ပြောလိုက်တော့ ကိုမိုးမြင့်ကလမ်းထိပ်တွင်ချပေးပြီး အလုပ်ထဲ သို့ပြန်သွားသည်။မသီအိမ်ကိုရောက်ပြီးဆိုင်ထွက်သည်။ များမကြာမှီကိုမိုးမြင့်လည်းရောက် လာသဖြင့်ကွမ်းယာယာပြီးကိုမိုးမြင့် ရုံးခန်းဆီသို့ထွက်ခဲ့သည်။ “ကိုမိုးမြင့်ကွမ်းယာလာပို့တာ” “ဟုတ်ကဲ့မသီ၊အဆင်ပြေလား” “နာနေတာပဲ” “ညကျရင်ပါရာ လေးသောက်လိုက်” “ဟုတ်ကဲ့ကိုမိုးမြင့်” မသီကွမ်းယာပို့ပြီးခပ်တည်တည်နှင့် ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ညနေအထိကွမ်း ရောင်းပြီးည ရောက်တော့ပါရာတစ် လုံးသောက်ကာအိပ်လိုက်သည်။ မနက်ကျတော့တော်တော်သက်သာ သည်။

သက်သာသည်နှင့်ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရမိသည်။ကိုမိုးမြင့်လာမည့် လမ်းကိုသာမျှော်နေ မိသည်။မသီ တွေးမိသည်ငါအရူးကိုအမဲသား ကျွေးမိလေသလားတွေးမိတော့ သည်။သို့သော်ကိုမိုးမြင့်ပေါ်မလာ ပေ။ခရီး ထွက်နေသည်။တပတ် ကျော်ခဲ့သည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရ နေသည်။သူ့တပည့်တွေကိုမေး ကြည့်တော့နှစ်ပတ်ကြာမည်ဟုသိရ သည်။တပတ်လောက်ကြာတော့ ရာသီလာပြီးနှစ်ရက်အတွင်းမှာ ကိုမိုးမြင့်နှင့်အတူအိပ်ခဲ့သည်ကိုည တိုင်းသတိရမိသည်။ ဝင်ငွေနည်း နည်းရလာတော့ယောင်းမကိုပြော ပြီးအမေနှင့်ညီမကိုရန်ကုန်အလည် ခေါ်လိုက်တော့အမေနှင့်ညီမရောက် လာ သည်။ အမေနှင့်ညီမကိုဘုရား ဖူးလိုက်ပို့လိုက်သေးသည်။အခုဆို လျှင်ညီမဖြစ်သူကပါဆိုင်မှာကူ၍ ဈေးရောင်းပေးရာနေ့လည် ခင်းဆို လျှင်အားနေပေတော့သည်။ကိုမိုး မြင့်ကနှစ်ပတ်ကြာပြီးပြန်ရောက် ချိန်တွင်ကွမ်းယာသွားပို့တော့ “မသီ မနက်ဖြန်နေ့ လည်အားလား” “အားတယ်လေ၊အခုညီမလေးဆိုင် ထိုင်ပေးနေတယ်” “ဟုတ်လားအိုးမကွဲတော့အဆင် ပြေတာပေါ့၊အဲဒါဆို မနက်ဖြန်အ ပြင်သွားရအောင်” “သွားလေ” “မသီအိမ်ကိုဘယ်လိုပြောခဲ့မှာလဲ” “ဘဏ်ကိုငွေသွားသွင်းမယ်လို့ပြော လိုက် မယ်၊ပြီးတော့ဆိုင်အတွက် ပစ္စည်းနည်းနည်းဝယ်မယ်ပြော လိုက်မယ်” “အချိန်နည်းနည်းကြာမယ်ပြော ထားပေါ့” “အင်း “ “မနက်ဖြန်ကိုးနာရီအရင်နေရာက စောင့်မယ်” “အင်းစောင့်၊လာခဲ့မယ်” ကိုမိုးမြင့်ချိန်းတာကိုကျမမငြင်းနိုင် ကျမကိုယ်တိုင်က တွေ့ချင်နေပြီ။ နောက်နေ့ကျတော့မနက်ကိုးနာရီကို ကိုမိုးမြင်နဲ့ချိန်းထားသောနေရာမှာ စောင့်နေလိုက်တော့ကိုမိုးမြင့် ရောက်လာတယ်။ “မသီဈေးအရင်သွားလိုက်လေ” “ဘဏ်ကိုအရင်သွားလိုက်မလား လို့” “ဘဏ်ကသွားစရာမလိုဘူး၊ငွေ ထည့်မှာမဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်လေ” “ဘယ်လောက်ထည့်မှာလဲ” “နှစ်သိန်း” “ကျနော့်ကိုပေး” “အမ် ဘာဖြစ်လို့” “ကျ နော့်ကဒ်ထဲကပြန်လွှဲပေးမယ်” “အဲလိုရလား” “ရတယ်” “အဲဒါဆိုဈေးအရင်သွားမယ်” ဈေးအရင်သွားလိုက်ပြီးဝယ်စရာရှိတာ ဝယ်ပြီးကားပေါ်တင်ခဲ့လိုက် သည်။ပြီးတော့တနေ့ကဟိုတယ်ကို ပဲသွားလိုက်ကြတယ်။ဟိုတယ် ရောက်တော့ “မသီ အကျႌ တွေကိုချွတ်ပေးမယ်” “အာရေချိုးခန်းအရင်ဝင်အုံးမယ်၊ ချွေးနံ့တွေနဲ့ညစ်ပတ်နေမှာ” “အင်းဝင်လိုက်လေ” မသီရေချိုးခန်းဝင် ပြီးအဝတ်တွေ ချွတ်ကာအောက်တပိုင်းလုံးကိုရေနဲ့လောင်းချလိုက်ပြီးဆပ်ပြာနှင့်သေ ချာဆေးကြောလိုက်တယ်။ 

ရေစင် အောင် သုတ်ပြီးသဘက်ပတ်ထွက် ခဲ့တယ်။ကိုမိုးမြင့်ကလည်းရေချိုး ခန်းဝင်တယ်။ပြန်ထွက်လာတော့ အဝတ်တောင်မပါပေ။မသီကကု တင်ပေါ်မှာအိပ်နေလိုက်သည်။ကို မိုးမြင့်လာတော့ဆီးဖက်ထားလိုက် သည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုနမ်းတယ် မသီလည်းလွမ်း နေသည်မဟုတ် လား။နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းစုပ်ကြသည်။မသီအဖုတ်ကအလိုလိုနေရင်းစို လာသည်။အထိအတွေ့ကမသီရဲ့ စိတ်ကို ပြောင်းလဲစေသည်။မသီနို့တွေကိုမိုးမြင့်ကစို့သည်။အရင်လို မယားပဲစိတ်ပိုကြွစေသည်။အဖုတ်ကိုကိုင်ပွတ်သည်၊အကွဲကြောင်း လက်နှင့်ထိုး၍မွှေပေးရာမသီမှာစိတ် တွေကြွသထက်ပိုကြွလာရသည်။ကို မိုးမြင့်လီးကြီးကိုအသာအယာဆုပ် ကိုင်ပေးလိုက်ပြီး ဆွပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးကမာန်ဖီသလိုဖြစ်ပြီးကြီး၍ မာလာသည်။ “မသီ” “ဟင်” “စုပ်ပေးပါလား” “အင်း” အပိုမဆိုတော့ပေ။အိပ်ရာကထပြီး မိုးမြင့်လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေး လိုက်သည်။ဒစ် ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရ သည်ကိုလည်းအားရသည်။လျှာ ဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးရှီးးးရှီးးးကောင်း လိုက်တာမသီရယ်” တရှီးရှီးတအားအားညည်းနေသ ဖြင့်မိုးမြင့်ဝဋ်လိုက်သည်ဟုထင် လိုက်သည်။ပိုအားရပြီးစုပ်ပေး လိုက် သည်။လဥကလေးကိုဆုပ် ကိုင်ညှစ်ရသည်ကိုလည်းအရသာ တွေ့သလိုခံစားရသည်။ “မသီရေကောင်းလိုက်တာဗျာ၊အခု မသီ ကိုပြန်လုပ်ပေးမယ်၊မသီပက် လက်အိပ်လိုက်” မသီသူပြောသလိုအိပ်လိုက်သည်။ မသီဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခုသည်။ မသီဖင် ကြီးကအပေါ်မြောက်တက် ကာအဖုတ်ကြီးကိုပင်မြင်ရသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမှောက်လျက်ပင်မသီအ ဖုတ်ကိုယက်သည်။အကွဲ ကြောင်း တလျှောက်လျှာနှင့်ထိုးမွှေသည်။ “ပလပ်၊ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်” “အာ့ရှီးးရှီးးးး” ဒီတစ်ခါညည်းရသူကမသီပင်ဖြစ် သည်။အဖုတ်အကွဲထဲလျှာကိုဝင်နိုင် သမျှဝင် အောင်ထိုးမွှေသွားတော့ မသီထွန့်ထွန့်လူးရသည်။အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်၊အရည် တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်မှန်းမသီသိ သည်။အမှန်အကန်ကိုကြိုက်သွားရသည်။မသီကကောင်းလွန်း၍ခါးကို မြှောက်မိသည်။မိုးမြင့်လျှာက မသီဖင်ဝကိုသွားယက် မိသည်။ ထိုအရသာသည်လည်းတမျိုးတော့ကောင်းသည်။ “မသီကောင်းလား” “အင်းး” တအာ့အာ့ညည်းရင်းဖြေရသည်။ “မ သီကျနော့်အပေါ်ကတက်ခွပေး” “အာ..အားနာစရာကြီး” “ရတယ်တက်” မသီကမိုးမြင့်အပေါ်ကနေခွပြီး မိုးမြင့်ပါးစပ်နှင့်ချိန် ပြီးကုတင်ခေါင်းရင်းကဘောင်ကိုကိုင်ပြီးထိုင်ချ လိုက်တဲ့အခါကိုမိုးမြင့်ကကျမအ ဖုတ်ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပေးတော့ တယ်။ “ပလပ် ပလပ်” “အိုး!အားးးရှီးးရှီးးး “ ကျမအရမ်းကြိုက်သွားတောတယ်။ 

တချက်တချက်ကျမကိုယ်တိုင်ဖင် ကိုလိုက်ရွှေ့ပေး တယ်။အရည်တွေ လည်းတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်လို့လာ တယ်။အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ပြီးမိုး မြင့်အသက်ရှူရမခက်အောင်လည်း ကြွပေး ရတယ်။တချက်တချက်အ နေအထားပျက်ပြီးသူ့လျှာကကျမ ရဲ့ဖင်ဝတည့်တည့်ကိုထိုးမွှေမိပြန် သည်။ဒီအရသာကလည်းစိတ် ကို ပိုကြွစေမှန်းကျမပိုသတိထားမိ တယ်။ “ပလပ် ပလပ်” “အာ့ရှီးးရှီးးးးးရှီးးး” မသီအရမ်းကိုစွဲလန်းမိတဲ့အရာတခုဆိုတာဝန်ခံ မိတယ်။ “မသီ ကျနော်တို့လိုးရအောင်” “ဟုတ်၊ကျမဘယ်လိုနေပေးရမလဲ” “အပေါ်ကတက်လေ” “ဟုတ်ကဲ့” ကျမကိုမိုးမြင့် အောက်ကိုလျှောချ ပြီးအဖုတ်နဲ့လီးကိုတေ့ကာထိုင်ချ လိုက်သည်။ “ဗျစ် ဗျိ ဗျိဗြစ်” “အာ့ အားလားးလားး” လီးကအဖုတ်ထဲ တအိအိဝင်သွား သည်၊အဆုံးထိရောက်တော့ပြန်ကြွ လိုက်သည်။မိုးမြင့်ကကျမခါးကို ကိုင်ပြီးပင့်လိုက်အောက်ချလိုက် လုပ် ပေးသဖြင့်ကျမကသက်သက်သာသာဖြင့်အပေါ်အောက်ကြွကာလုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ဒီနေ့အရ သာကပို၍ထူးခြားသည်။ လုပ်နေရင်းမှသတိရလာသည်က ကမိုးမြင့်ကလီးကိုအစွပ်မစွပ်ထား သည်ကိုသတိရမိသည်။ “ဟာအစွပ်လဲမပါဘူး” “လုပ်စမ်း ပါမသီ၊ပြီးသွားရင်အပြင် ကိုထုတ်ပစ်မယ်” ကျမလည်းပြန်ပြီးလုပ်ပေးရာငါးမိ နစ်ခန့်ပဲကြာသည်။လူကညောင်း လာသည်၊ “ညောင်းနေပြီမရတော့ဘူး” “ညောင်းရင်ဆင်းလိုက်ကျနော်လိုး မယ်” မသီပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်၊ မိုးမြင့်ကမသီပေါင် ကြားဝင်ပြီးဒူး ထောက်ကာလိုးသည်။လိုးရင်းပင် မသီရဲ့အစေ့နေရာကိုပွတ်သည်။ “ဖွတ် ဘွတ် ဖန်းးဖန်းးး” “အာ့ အိုးးးရှီးးး ရှီးးးး” တကယ်ပင်ကောင်းသည်၊အစေ့အ ပွတ်ခံပြီးအလိုးခံရသဖြင့်မသီပြီး ချင်လာသည်။မသီအသံတွေသိသိ သာသာထွက် ပြီးညည်းသည်။မိုးမြင့် ဆောင့်ချက်ကလည်းပြင်းသည်။ 

အရမ်းကောင်းလှသဖြင့်မသီအော် ညည်းရင်းပြီးသွားတော့သည်။ မသီ ပြီးသွားတော့ကိုမိုးမြင့်ပြီးသွား မှာစိုးရိမ်လာသည်။ “ကိုမိုးမြင့်ပြီးခါနီးအပြင်မှာထုတ် နှော်” “ကျနော်ပြီးတော့မယ်မသီ” ကိုမိုး မြင့်ကကျမအဖုတ်ထဲကလီးကို ထုတ်ပြီးပက်လက်အိပ်နေသောကျ မအပေါ်ခွတက်လာကာကျမပါးစပ် ထဲလီးထည့်တော့ကျမ ပါးစပ်ဟပေး လိုက်သည်။မိုးမြင့်ကကျမပါးစပ်ထဲ ဖြေးဖြေးလေးလိုးနေသည်၊နှစ်မိနစ် ခန့်ကြာသောအခါမိုးမြင့်လီးက သုတ် တွေပန်းထွက်ပြီးကျမပါးစပ်ထဲဝင်သွားတော့သည်၊ကျမထွေး ထုတ်ရန်ပြင်သော်လည်းမိုးမြင့်ကဆက်လိုးနေသဖြင့်ကျမမှာထွေးမ ထုတ်နိုင်တော့ပဲမျိုချရတော့သည်။စေးပျစ်ပျစ်သုတ်များအာခေါင်ကတဆင့်လည်ချောင်းထဲဝင်သွား သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးပျော့ခွေသွားမှ သူ့လီးကိုထုတ်သွားကာအိပ်ရာပေါ် လှဲချသည်။ထိုအခါမှကျမလည်း အိပ်ရာကထပြီးရေချိုးခန်း ဝင်ကာ အာလုပ်ကျင်းရသည်၊ထိုနောက်ရေ သောက်ကာအိပ်ရာထဲပြန်လှဲလိုက် သည်။ “မသီထွေးထုတ်လိုက်တာလား” “မ ထွေးလို့မဖြစ်ဘူးစေးကပ်နေတာ” “အရသာဆိုးသလားလို့ပါ” “အနံ့သိပ်မရှိဘူး၊အရသာလည်းမရှိ ဘူးစေးကပ်နေလို့” “မသီ အာခြောက်နေလို့နေမယ်” “ဟုတ်တယ်ကိုမိုးမြင့်” “ခနနားကြမယ်မသီ၊နည်းနည်းမော သွားတယ်” “အင်းလေ” ကိုမိုးမြင့် အိပ်ရာပေါ်ကထပြီးရေခဲ သေတ္တာထဲကအချိုရည်ဘူးများကို ဖောက်ကာကျမကိုတစ်ဘူးပေးပြီး သူလည်းတစ်ဘူးသောက်သည်။ ထို့နောက်တော့ “မသီကိုပိုက်ဆံလွှဲလိုက်မယ်၊မသီ ရဲ့အကောင့်နံ့ပါတ်ပြော” မသီအကောင့်နံပါတ်ပေးလိုက်တော့ သူကငွေလွှဲ ပြီး “မသီဖုန်းထဲကြည့်လိုက်ငွေရောက် သလားလို့” “ဘယ်လိုကြည့်ရမလဲ” မိုးမြင့်ကပြရာမသီကြည့်လိုက်တော့ ငွေဝင်နေ သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။စကားခနပြောပြီး “မသီထပ်လုပ်အုံးမယ်” “အာကွန်ဒွန်လဲမရှိပဲနဲ့” “ခနလေး ဟိုတယ်ကကောင်လေး ကိုမှာလိုက် မယ်” ဘေးမှာရှိတဲ့တယ်လီဖုန်းကိုကိုင်ပြီး ဆက်သည်။ခနအကြာတွင်တံခါး လာခေါက်ရာမိုးမြင့်ကလုံချည်ထ ဝတ်ပြီးသွားသည်၊ချက်ချင်းပြန်လာ တော့လက်ထဲအထုတ်နှစ်ထုတ်ပါ လာသည်။ “မသီ ကနော့်ကိုမှုတ်ပေးဦးဗျာ” “အင်းမှုတ် ပေးမယ်” မသီကကိုမိုးမြင့်ပေါင်ကြားထဲကို ဝင်ပြီးလီးကိုစုပ်သည်။ဂွေးဥကိုပါ စုပ်ပေးရာမိုးမြင့်ကပေါင်ကား၍ မြှောက်ပေးသည်။မသီသိလိုက် သည်။ဂွေးဥနှင့်ဖင်ကြားကိုစယက် ပေးလိုက်သည်။

စအိုဝကိုမူမယက် မိအောင်ရှောင် သော်လည်းမိုးမြင့်က မသီခေါင်းကိုနှိမ့်ကာလုပ်ခိုင်းသဖြင့် မသီလုပ်ပေးလိုက်သည်။မိုးမြင့်လီးကအရမ်းကိုမာတောင်လာသည်။ “မသီကိုမှုတ်ပေးဦးမယ်” “မသီကုန်းလိုက်” မသီကုန်းပေးလိုက်သည်။မျက်နှာကိုတဖက်လှည့်စောင်းပြီးကုတင် ပေါ်တွင်ကပ်နေ စေကာခါးကိုခွက် ပေးထားသည်။ထိုအခါမှမသီအ ဖုတ်အပြင်ကိုပြူးထွက်ပြီးမိုးမြင့် ယက်လျှင်အဆင်ပြေမည်။မိုးမြင့် ကမသီ ဖင်နောက်မှနေ၍အဖုတ်ကို ယက်ရင်းဖင်ကိုပါလျှာနှင့်ထိုးသည်။ အဖုတ်ကိုလျှက်ဖင်ထဲလက်ညှိုးထိုး မွှေသည်။မသီဒီကိစ္စကိုသိ သည်။ မိုးမြင့်ဖင်လိုးချင်၍ခွင်ဆင်နေသည် မှန်းကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပေး လိုက်သည်။မသီဒုတိယအကြိမ်ပြန် ပြီးစိတ်ထ လာသည်။အဖုတ်ယက် ခံရင်းညည်းမိသည်။ 

“မိုးမြင့် လုပ်လို့ရရင်လုပ်တော့ဟာ” “အင်း လုပ်မယ်လေ” “လာဒီနေရာမှာဒီလို အိပ်ပေး” မိုးမြင့်ပြသကဲ့သိုမသီနေပေး လိုက်တယ်။ကုတင်မှာအတည့်မ အိပ်ပဲကန့်လန့်အိပ်ရတာပါ။ပြီးမှမိုး မြင့်ကခေါင်းအုံး တစ်လုံးယူပြီး ခါးအောက်မှာခုတယ်။ခြေနှစ် ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ပြီးလက်တ ဖက်နှင့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပိုက်အပ်ကာ နောက်လက် နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီးအ ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖိသွင်းတယ်။ဒီတစ် ခါပုံစံအသစ်ပါပဲ။လီးဝင်သွားတော့မှခြေနှစ်ချောင်းရှေ့တွန်းပြီးလိုး တော့တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖွတ်” “အားးးအိုးး…” တင်းကြပ်ကြပ်ခံစာ းမှု့ကမပျောက် လီးဒစ်တိုးဝင်လာပြီးပြန်ထွက်တော့ အတွင်းသားတွေကိုဆွဲယူသွားသလိုပါပဲ။တထစ်ထစ်နဲ့အရသာတွေ့ရ ပြန်တယ်။မိုးမြင့်ဒီကိစ္စမျိုးမှာ အတော်ကျွမ်းကျင်တဲ့ အဆင့်ရှိမှန်း မသီတွေးမိတယ်။

ဘယ်သူတွေ ကိုများလုပ်ဖူးသလဲတွေးနေတုန်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့တိုးဝင်လာတဲ့လီး ကြောင့်အတွေး ကိုပင်မေ့ပြီးကာမအလိုကျပါသွားရတယ်။ဒီတကြိမ်လိုးချက်ကတော်တော်ကြာတယ်။ မတ်တပ်ရပ်လိုးရလို့လားမသိ၊မိုး မြင် ညောင်းဟန်ပင်မပြ၊မသီ မှာသာပြီးလုလုဖြစ်လာပြီးညည်း မိတော့တယ် “”ဘွတ် ဖတ် ဖတ်..ဖန်း ဖန်းး” “အာ့!အင်းးဟင်းးဟ င်းးးမိုးမြင့် ငါပြီးတော့မယ်၊အတူတူပြီးရ အောင်ဟာ” “အင်း ကျနော်နည်းနည်းကြမ်းမယ်” “အင်းကြမ်းလေ” မိုးမြင့်ကမသီ ပေါင်ကိုပြန် ကားပြီးကျောအောက်ကနေလက် နှိုက်ပြီးပုခုံးကိုဆွဲကာကြမ်းကြမ်း လေးလိုးတော့တယ်။

ဆောင့်ချက် တွေကြမ်းလာသည်နှင့်အမျှမသီ လဲအော်ညည်းသံတွေပိုထွက် လာခဲ့တယ်။ငါးမိနစ်ခန့်ဆက်တိုက် လိုးလိုက်တဲ့အခါမသီကမိုးမြင့် ကျော ပြင်ကိုလှမ်းဖက်လိုက် တယ်။တကယ်ကိုလည်းကာမအရ သာကိုကောင်းစွာခံစားရပြီးနောက် “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းးးးး” “အာ့ အိုးးအီးးးပွီးးပွီ အိုးးးးး” မသီတကယ်ကိုပြီးသွားတယ်။ မိုးမြင့်လည်းအချက်ငါးဆယ်ခန့်မ နားတမ်းလိုးလိုက်ပြီးနောက် မသီ၏ဖင်ဝကိုလီးတေ့ကာဖိသွင်းသည်။ “အားးး နာတယ်ဟ၊မ လုပ်နဲ့” လီးကလက်တဆစ်ခန့်ဖင်ထဲဝင်လာသည်။ မီးနဲ့ထိုးသလိုခံစားရသဖြင့်မသီက ရုန်းကန်လိုက်သည်။ 

“မရဘူးလားမသီ” “မရဘူးမိုးမြင့်ကွဲသွားလိမ့်မယ်” “အဲဒါဆိုလဲထပ်စုပ်ပေးဦးဗျာ” “အေးစုပ်ဆိုလဲစုပ်ပါ့မယ်ဖင်တော့ မလိုးပါနဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ” မသီ မိုးမြင့်လီးကိုဂွင်းထုသလိုလုပ်ရင်း စုပ်လိုက်သည်။သိပ်ကြာခင်မှာမိုး မြင့်ရဲ့သုတ်ပူနွေးနွေးလေးများမသီ ပါးစပ်ထဲတ ဖြောဖြောထဲစီးဝင်သွားတော့တယ်။မသီမှာမိုးမြင့်ကြောင့် ကာမအရသာကိုနဖူးတွေ့ဒူး တွေ့ခံစားမိရတော့တယ်။နောက် တော့ ရေချိုးခန်းထဲရေဝင်ချိုးလိုက် ကြပြီးအိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့နှစ်ပတ်တကြိမ်ခန့်မိုးမြင့်နှင့် မသီချိန်းပြီးပစ္စည်းဝယ်ရန်အ ကြောင်းပြ၍တမျိုး၊ဘဏ်ငွေသွင်း ရန်အကြောင်းပြ၍တဖုံကာမအရ သာကိုခံစားနေကြသည်မှာသုံးလခန့်ကြာခဲ့သည်။ 

 နောက် တော့မိုးမြင့်အားသူ့အကိုမှ နယ်ကိုလုပ်ငန်းတစ်ခုကိုကြီးကြပ် ခိုင်းရာမိုးမြင့်နယ်ကိုထွက်သွားရ သည်။မိုးမြင့်မရှိတော့မသီလည်း ပျင်းလှသည်။အမေနှင့်ညီမရွာပြန် ချင်လာတော့မသီကသကြန်နာနီး မှပြန်ပို့မည်ပြောသည်၊မိုးမြင့်က နှစ်စ်လခန့်ကြာမှပြန် ပေါ်လာပြီးပြန် ထွက်သွားပြန်သည်။သကြန်နီးတော့ မသီအမေနှင့်ညီမကိုရွာပြန်ပို့ပြီးရွာ တွင်စပါးရောင်းခြင်းနွားများဝယ် ယူ ခြင်း၊စသည့်အလုပ်ကိုလုပ်ရင်း ကြာနေရာမှထိုအလုပ်များကိုကူညီပေးသောသူနှင့်တပူးပူးနေရင်းက အစရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ကာမစိတ်ကို မထိန်း နိုင်တော့ပဲလုပ်မိရာလူမိသွားသော ကြောင့်အိမ်ထောင်မပြုချင်ပဲအိမ် ထောင်ပြုလိုက်ရတော့သည်။